یکی ازتجارب رنج آور دردوران سالمندی احساس تنهایی است .اگرچه درادبیات می خوانیم : 

     دلا خوکن به تنهایی ٬ که ازتن ها بلا خیزد 

                                         سعادت آن کسی داردکه از تنها بپرهیزد 

ممکن است ٬ فردی با وجودبودن درکنار اعضای خانواده درمواقعی به تنهایی نیازپیداکند٬ اما چنین نیازی تنها دربعضی مواقع پسندیده است زیرا زمانی که فرد می تواندباقرارگرفتن درجمع لحظات خوشی رابگذراند ٬ ولی درخلوت وانزوا به سربردن را می پسندد دچار انزواطلبی ودرنهایت افسردگی  می شود . 

ازاین رو درعلوم مختلف جمع گرایی به افراد توصیه می شود دراین میان دین اسلام نیزازاین قاعده مستثنی نبوده و دربسیاری موارد برفعالیت هاوعبادتهای جمعی تاکید دارد علم فلسفه نیز انسان راذاتااجتماعی می داند وی رانیازمند مونس وهمدم معرفی می کند ومعتقد است انسان به تنهایی نمی تواند نیازهایش رابرطرف کند 

۱ - حضور دراماکن جمعی ٬ شرکت درکارهای خیر وپسندیده سالمندان راازاحساس تنهایی می رهاند .  

۲ - بعدازرسیدن به دوران بازنشستگی اشتغال به کار و حضوردرمحیط کاراحساس تنهایی دراین سنین راکاهش میدهد .  

 ۳ - مطالعه وخواندن کتاب فرد راتاحدی ازتنهایی دورمی کند

۴ - قدم زدن درپارک وحضور درجمع دیگرسالمندان نقل تجربیات خاطره ها

۵ - رفتن منزل فرزندان ودیدوبازدیدقوام به پرکردن اوقات فراغت سالمندان وطی شدن اوقات تنهایی شان کمک می کند

۶ - حضوردرتورهای دسته جمعی 

۷ - گاهی اوقات تماس های تلفنی واستفاده ازخدمات اینترنتی درصورت آشنایی با فضای مجازی 

۸ - نوشتن خاطرات گذشته 

۹ - شرکت درسمینارهای علمی درصورت علاقه وحضوردرکتابخانه 

۱۰ - فراهم کردن زمینه ارتباط با همسایه هاوایجاددوستی ها ازاین طریق 

۱۱ - شرکت درکلاس های هنری 

۱۲ - خرید کردن نیز زمینه عبورازتنهایی رافراهم می کند 

۱۳ - ازدواج مجدد برای آن دستهازسالمندانی که همسرشان راازدست داده اند 

ازراهکارهای ارائه شده ٬ درکمرنگتر شدن این احساس بسیارموثرخواهدبود